Oud ijzer krijgt nieuw leven bij Hoeben Metalen

98 procent van het ijzer en metaal dat bij Hoeben Metalen binnenkomt, wordt hergebruikt. De ijzer- en schroothandel uit Kampen sorteert de materialen die binnenkomen zorgvuldig. “Dat is iets meer werk, maar dat vinden wij het wel waard”, zegt Christian Steenhuis.

Enorme bergen ijzer en metaal. Wie er geen verstand van heeft, zou denken dat het om afval gaat. Maar Christian Steenhuis, in- en verkoop bij familiebedrijf Hoeben Metalen, weet beter. “Kijk, dit is al het ijzer van hoge kwaliteit”, wijst hij, terwijl hij met flinke passen over zijn terrein beent. “Het is misschien lastig om je voor te stellen, maar hier zitten bijvoorbeeld stukken van schepen en gebouwen in. Delen van een fabriekshal, en kijk hier, dit zijn gordingen, daar worden dakconstructies van gemaakt.” Het ijzer dat het label ‘hoge kwaliteit’ krijgt, wordt verscheept naar Tata Steel, laat Christian weten. “Zodat het vervolgens verwerkt kan worden tot nieuwe producten. Zo proberen we ijzer een duurzame boost te geven.”

Knipkranen, scharen en magneten scheiden alles

Alles wat bij de ijzer- en schroothandel binnenkomt, wordt zorgvuldig gesorteerd. Gigantische knipkranen, scharen en magneten scheiden ijzer en metalen van andere materialen. “Alles komt in verschillende bakjes of op de juiste berg terecht. IJzer en metaal blijft hier, de rest gaat naar de milieustraat, die hiernaast zit. Daar wordt het verder gesorteerd en gerecycled. Het deel dat naar de verbrandingsoven gaat, is echt maar heel klein.” 

Vervoer via water vervangt 50 vrachtwagens

Vanuit die netjes gesorteerde bergen en bakjes wordt alles weer doorverkocht, laat Christian weten. “Naar tussenhandelaren of rechtstreeks naar fabrieken.” En het vervoer van al dat ijzer en metaal, dat doet Hoeben Metalen vrijwel volledig per schip. “We hebben ons eigen schip. Daarmee kunnen we in één keer heel veel ijzer en metaal vervoeren. Eén scheepslading staat gelijk aan vijftig vrachtwagens! Vervoer via het water is voor ons daarom een veel efficiëntere, maar ook duurzamere optie.”

28 viskotters gesloopt door saneringsregeling

Christian loopt door naar de scheepssloperij van het bedrijf, waar volledige schepen worden ontmanteld en gerecycled. De bedrijfstak draait op volle toeren: dit jaar worden op de werf in Kampen maar liefst 28 viskotters gesloopt. Ter vergelijking: normaal ontmantelt Hoeben er jaarlijks slechts één. “De kotters zijn afkomstig van vissers die gebruikmaken van de saneringsregeling van het ministerie van Landbouw”, legt Christian uit. “Ze krijgen geld van de overheid, maar daar staat tegenover dat hun kotters gesloopt moeten worden, zodat het ministerie zeker weet dat ze niet meer gebruikt worden.”

Bruikbaar schip toch gesloopt

Enerzijds is de sloop van alle kotters een mooie kans voor het Kamper bedrijf. Toch is er ook een wrange kant: “Het casco van deze schepen is nog prima. Je zou er zo weer een bruikbaar schip van kunnen maken. Maar ja, we zijn verplicht ze te slopen. Gelukkig kunnen we zo’n kotter grotendeels recyclen. 98 procent van alle materialen krijgt weer een nuttige toepassing, zoals dat heet.” Christian wijst naar het schip waaraan op dit moment wordt gewerkt. “Over een week ligt-ie helemaal uit elkaar.”

Materialen terugbrengen

Christian zou in zijn bedrijfstak wel wat meer circulair bewustzijn willen terugzien: “Ons bedrijf zit aan het einde van de keten. Als een product het einde van zijn levensduur heeft bereikt, komt het hier. Wij kunnen inmiddels gelukkig een groot deel recyclen. Maar dat kan echt nog veel beter. Om dat voor elkaar te krijgen, zou je bij de ontwikkeling van producten met ijzer of metaal al moeten worden nagedacht over recycling. Hoe kun je een product zó maken, dat je de materialen later weer terug kunt brengen in de economie? Het zou mooi zijn om daarover gesprekken te voeren met de overheid en producenten.”

Groot tekort aan vakmensen

Tot dat zover is, blijft Hoeben Metalen zijn eigen methodes verbeteren en ontwikkelen. “Maar ook dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want er is een groot tekort aan vakmensen in onze branche. Technische vakopleidingen lopen leeg, het is steeds moeilijker om mensen te vinden die met hun handen kunnen werken. Ik hoop dat daar verandering in komt. Want we hebben elkaar nodig. Mensen die met hun handen werken én mensen die juist goed met hun hoofd kunnen werken. Kijk maar naar ons bedrijf: er werken hier 29 mensen in hele verschillende functies, en die 29 mensen heb ik allemaal keihard nodig. Anders lukt het niet.”